-پرخاشگر شده. بعضی وقتا میره توی لاک خودش، نه حرف میزنه نه تلوزیون می بینه نه بازی می کنه.
+ببین! وضع جامعه رو من می دونم، تو هم می دونی. قُر قُر کردن فقط سنباده کشیدن روی اعصابمونه. ما بزرگیم. خودمون رو جمع و جور می کنیم، اما پسرت فقط 13 سالشه. اول نوجوونی باید خیال پردازی کنه. باید بتونه آیندش رو تجسم کنه و فکرای بزرگ کنه. وقتی توی خونه حرص می خوری و از امنیت نداشته اقتصادی می نالی، از فساد می گی، عملن داری روان بچت رو نابود می کنی.
-خودم هم به این نتیجه رسیدم. حرفام خیلی روش تاثیر گذاشته.
+توی خونه اخبار نبین. حرف ی نزن. امنیت روانی مهمتر از هر امنیت دیگه ای هست. منم با پسرت حرف میزنم. اون باید از همین لحظات لذت ببره و خیال پردازی کنه. تو هم اونو بذار کلاس ورزشی، موسیقیی چیزی تا حال و روزش عوض بشه.
* "اوضوی اَل" عبارت شیرازی به معنی اوضاع بهم ریخته!
*اینو خوندم کلی خندیدم: شیرازیا به زیبای خفته می گن "کَپیده ی قشنگو"!
هفته پیش یکی ازم پرسید ای دُرسه که شیرازیا تنبلن؟ والو چی بگم؟! فقط یه اشاره کوچیک دارم به آقامون حافظ که سر یه قضیه ای حسابی شاکی هستن و میخوان از شیراز بزنن بیرون:
موقع بیماری به نظرش می آمد که گویی تمام عالم محکوم است به اینکه قربانی مرضی شوم و ناشنیده بشود. مرضی که از اعماق آسیا به اروپا آمده بود. همه می بایستی از بین بروند، به غیر از عده ای معدود از برگزیدگان. قارچ هایی جدید و ذره بینی پیدا شدند که در بدن مردمان رخنه می نمودند، اما این موجودات ارواحی بودند دارای عقل و اراده. مردمی که آن ها را در خود می پذیرفتند، بی درنگ جن زده و بی اراده می شدند. اما هرگز، هرگز آنقدر که این مبتلایان خود را عاقل و مطمئن در یافتن حقیقت می دانستند، کسی خود را محقق نمی دانست. هرگز کسی بیش از آنان رای و نظریه ی علمی و معتقدات اخلاقی و مذهبی خود را آنقدر شکست ناپذیر نمی شمرد. شهرها و ملتهای بسیار به این مرض دچار می شدند و دیوانگی می نمودند.
کتاب بی نظیر "جنایت و مکافات" از فئودور داستایوفسکی ترجمه مهری آهی
"محققان دانشکده پزشکی هاروارد در ژورنال ساینس نشان دادند خستگی مزمن و بی حوصلگی از مهمترین نشانه های فقر آهن است."
قبلن گفتم بعد از ظهرها به شدت احساس خستگی می کنم و راندمان کاریم پایینه (
+). آزمایش دادم. ویتامین D و آهن به شدت پایین بود.
از این حرف ها بگذریم درباره پزشکم بگم. پزشک نگو، بگو فرشته. اصلن این خانم ژنش با بقیه دکترها فرق داره. خیلی خارجیه! این که میگم خارجیه به خاطر غرب زدگیم نیست (اون که جای خود داره) به خاطر اینه که خیلی deep مداوا می کنه. کاری که فوق تخصص هامون هم نمی کنن چه برسه به یه پزشک عمومی. برای بقیه پزشکا پول مهمه و پول و همچنین پول فلذا حاضر نیستن برای یه بیمار نیم ساعت در هر ویزیت وقت بذارن.
هنوز به قسمت جذابش نرسیدم! شاید بگید که هنوز هستند پزشکایی که سلامت و مداوای بیمار براشون مهم تر از پوله اما پزشکی رو پیدا نمی کنید که بدون هیچ چشم داشت مادی پیگیر حال بیمارش باشه و براش دل بسوزونه! این خانم، پزشک اعضای خانواده من هست بجز من! من رفتم اونجا تا نتیجه آزمایش یکی از اعضای خانواده ام رو نشونشون بدم که در اومد گفت این مدت که سر نزدید حال فلانی چطوره و بهمانی چه می کنه و پیگیری حال همه اعضا خانواده. منم گفتم اونا خودشون میان، شما حال منو دریاب! یه سری آزمایش برام نوشت بدون اینکه پول ویزیت برای خودم داده باشم! (خیلی از جزییات ماجرا رو فاکتور گرفتم) بعدشم گفت اگر دوست داشتی نتیجه ها که اومد بیا تا بهت مشاوره بدم.
بعد از چند روز همراه مادرم رفتیم سراغ ایشون. مادرم ویزیت شدند و بعدش دکتر گفت نتیجه شما اومد؟ منم از خدا خواسته نتیجه ها رو نشون دادم. برام نسخه نوشت و توصیه های پزشکی رو گفت و تاکید کرد بازم سر بزن. فلانی رو هم بیار! باید یه چک آپ براش بنویسم!
یاد پزشکی افتادم که از قضا استاد دانشگاه بود. برای چک کردن نتیجه آزمایشی که خودش نوشته بود و 58 تومن ویزیت گرفته بود، 58 تومان دیگر پول کاغذی گرفت (اکثرشون برای فرار یا همون ی مالیاتی کارت خوان ندارند) تا در عرض 2 دقیقه تشخیص . شون رو بفرمایند که طبابتش به درد لای جرز هم نمی خورد!
شیراز، در این روزها شیرازتر از همیشه است. شیرازِ غزل های سعدی ست. امشب در باغ اناری قدم زدم. خرمالوها رسیده بودند، باران می آمد، دیوارهای کاهگلی باغ خیس شده بودند و بوی خاک فضا را پر کرده بود. جیر جیرک ها آواز می خواندند و هوا عالی بود.
یک زمانی در همین باغ برنامه ریختم که 23 سالگی با همسرم به این باغ بیایم! سال ها از برنامه عقب افتادم و همچنان تنها به این باغ سر می زنم.
پراید ما یه آپشن داره که پورشه هم نداره! اونم اینه که یه دکمه داره که وقتی نگهش میداری آنتنش از کنار در راننده میاد بالا، اون وقت فرکانس های باند FM رو با کیفیت میتونی گوش کنی.
یه آپشن غیر ضروری هم داره که کولرش باشه! بعد تصادفی که داشتم (البته به من زدن!) برای صافکاری گاز کولر رو خالی کردن. سال بعدش حوصلم نشد برم پرش کنم، سال بعدترش رفتم گفت یه چیزیش مشکل داره باید فردا بیای اوسا فلانی بیاد سرویسش کنه که بازم پشت گوش انداختم، و امسال نور علی کل نور شد! دریچه کولر زیر پای راننده باد گرم رادیاتور رو میفرسته داخل اتاق ماشین! دو بار بردمش تعمیر اما درست نشد! امسال واقعا سخت شده که پشت چراغ قرمز وقتی ماشین مدل بالا کنارم وایساده، شیشه رو بدم بالا که مثلا ما هم کولر داریم! وقتی هم تند میرم که باد بیشتر بیاد داخل، باد داغ بیشتری میخوره توی صورتم و از طرفی بخاری زیر پام هم با توان بالاتری میتره. خلاصه اصن یه وضعی!!!
من چند ماه یه بار میرم خونه و از اونجایی که بیشتر من از این ماشین استفاده میکنم و زمان کمی هم شیرازم، همیشه یه جای اون مشکل داره! این سری نوبت آینه بغلش بود که عوض شد، ایشالا سری بعد نوبت بخاری! (پارسال یه شیر پاک خورده زد آینه رو خرد کرد و رفت!)
-------------
از بچه آدم به دوست وبلاگ نویسم: من حوصله نوشتن ندارم اما متن های وبلاگ هایی که پیگیرم رو می خونم. لطفا احساسات لحظه ای شخصی رو ننویسید! من هم گریه می کنم، افسرده می شم، خیلی شاد و خرم می شم و . و یه زمانی که بچه تر بودم گاهی اونا رو توی وبلاگ مینوشتم اما واقعیتیش اینه که چرا باید وقت و حال یه غریبه رو برای چیزای شخصیم بگیرم؟ خصوصا وقتی افسرده هستید توی وبلاگ ننویسید! دفتر روزانه شخصی برای همین کارهاست! اگر حالم خوب نیست، بهتره برم پیش یه دوست صمیمی. اگر خیلی حالم بده، از مشاور کمک بگیرم. خجالت نداره که! فاز منفی، خسته یا افسرده در بلند مدت دافعه ایجاد می کنه، حتی دوستای صمیمی رو هم فراری میده.
من استرس دارم. اعصابم خرده. همش دارم با خودم کلنجار میرم. چرا اینجوری شد؟ چرا اونجوری شد؟ باید این کارو کنم. باید به این نقطه برسم. چرا فلان چیزو ندارم و . توی دلم دلشوره و توی سرم افکار مغشوش و آرزوهای نا تموم.
پراید ما یه آپشن داره که پورشه هم نداره! اونم اینه که یه دکمه داره که وقتی نگهش میداری آنتنش از کنار در راننده میاد بالا، اون وقت فرکانس های باند FM رو با کیفیت میتونی گوش کنی.
یه آپشن غیر ضروری هم داره که کولرش باشه! بعد تصادفی که داشتم (البته به من زدن!) برای صافکاری گاز کولر رو خالی کردن. سال بعدش حوصلم نشد برم پرش کنم، سال بعدترش رفتم گفت یه چیزیش مشکل داره باید فردا بیای اوسا فلانی بیاد سرویسش کنه که بازم پشت گوش انداختم، و امسال نور علی کل نور شد! دریچه کولر زیر پای راننده باد گرم رادیاتور رو میفرسته داخل اتاق ماشین! دو بار بردمش تعمیر اما درست نشد! امسال واقعا سخت شده که پشت چراغ قرمز وقتی ماشین مدل بالا کنارم وایساده، شیشه رو بدم بالا که مثلا ما هم کولر داریم! وقتی هم تند میرم که باد بیشتر بیاد داخل، باد داغ بیشتری میخوره توی صورتم و از طرفی بخاری زیر پام هم با توان بالاتری میتره. خلاصه اصن یه وضعی!!!
چند ماه یه بار میرم خونه و از اونجایی که بیشتر من از این ماشین استفاده میکنم و زمان کمی هم شیرازم، همیشه یه جای اون مشکل داره! این سری نوبت آینه بغلش بود که عوض شد، ایشالا سری بعد نوبت بخاری! (پارسال یه شیر پاک خورده زد آینه رو خرد کرد و رفت!)
-------------
از بچه آدم به دوست وبلاگ نویسم: لطفا احساسات لحظه ای شخصی رو ننویسید! من هم گریه می کنم، افسرده می شم، خیلی شاد و خرم می شم و . و یه زمانی که بچه تر بودم گاهی اونا رو توی وبلاگ مینوشتم اما واقعیتیش اینه که چرا باید وقت و حال یه غریبه رو برای چیزای شخصیم بگیرم؟ خصوصا وقتی افسرده هستید توی وبلاگ ننویسید! دفتر روزانه شخصی برای همین کارهاست! اگر حالم خوب نیست، بهتره برم پیش یه دوست صمیمی. اگر خیلی حالم بده، از مشاور کمک بگیرم. خجالت نداره که! فاز منفی، خسته یا افسرده در بلند مدت دافعه ایجاد می کنه، حتی دوستای صمیمی رو هم فراری میده.
- الیوت عامو پوشو یِی کاری بکن. بیو بیریم شیراز یه کاری پیدو کنیم، بسه زندگی تو غربت! جُیی آشِنا نداری؟
- اِنگو ماسِت رُو هسآ! کار کُجو بود! همی که اینجو میتونی بَرِی خودت پِل پِلی بُکنی برو خداتم شکر کن. ها والو!
- نگو! نگو الیوت! باید یِی کاری پِیدو بشه! من نمیدونم!
- چی بگم؟! بیشینیم بیبینیم دسِ تقدیر قایق زندگیو رو کُجو می بره!
پارسال همین روزها بود که با مصائب کوچ از ویندوز 7 به 10 سر و کله میزدم و نرم افزار آبا رو نمی تونستم نصب کنم (اینجا). پس از یک سال دوباره ویندوز رو عوض کردم!!! این بار هاردم رو عوض کردم و جاش یه حافظه SSD انداختم.
لپ تاپم معرکه شده! شده مثل پرایدی با موتور بوگاتی! وقتی پولم به تعویض لپ تاپ نمی رسه چاره ای جز ارتقا چیزی که دارم باقی نمی مونه.
مشکل از اونجا شروع شد که محل کارم یه pc گرفته که حافظش SSD هست و سرعتش بالاست فلذا لپ تاپم که به سرعتش عادت کرده بودم برام غیر قابل تحمل شد. حالا هارد خودش رو تبدیل به هارد اکسترنال کردم و حافظه SSD رو گذاشتم توی قلب لپ تاپ تپلم! فاصله زمانی بین روشن کردن لپ تاپ و run کردن یه نرم افزار شده زیر 10 ثانیه!!
حتما اگر میخواید لپ تاپ بخرید حافظش SSDباشه. حتما! هر چقدر بیشتر پولش بشه بازم ارزش داره. دوره HDD سر اومده!
دو تا مطلب در linkedin خوندم که چشمم رو گرفت. با ذکر نویسنده، مطالب رو بازنشر می کنم تا شما هم استفاده ببرید:
اولین متن برای وبلاگ نویس ها بسیار کاربردی است:
"همهٔ نوشته‌ها قابل احترام هستند، یعنی برای خود حرمتی دارند، چه بپسندیم چه نه! اما من برای خودم معیاری در نوشتن دارم. اینکه اگر روزی کسی در آن‌سوی گیتی بر نگاشته‌هایم نگریست نگوید: "اه، چه موجود حقیری! چه دنیای کوچکی دارند" از جناب آقای افشین شفیعی
دومین متن از سرکار خانم تکتم خلوصی هست:
"از کسی که ادعای تحصیلات دانشگاهی دارد انتظار داریم بتواند استدلال کند و یک بحث منطقی را پیش ببرد. از کسی که ادعای مبارزه با جهل دارد انتظار داریم به حدی از دانایی رسیده باشد که بتوان او را با یک دیسیپلین خاص شناسایی کرد. از کسی که ادعای فرهنگ دارد انتظار داریم در هر امری اظهار نظر نکند. از کسی که ادعای انسانیت دارد انتظار داریم به دیگران به خاطر عقایدشان حمله ور نشود با آرامش سخن بگوید و تبادل نظر کند. از کسی که ادعای مطالعه دارد انتظار داریم بتواند یک مطلب کوتاه را با رعایت آیین نگارش فارسی بنویسد. از کسی که ادعای وطن دوستی دارد انتظار داریم برای وطنش کاری به جز نق زدن بکند. انتظارات زیادی نیست و تنها گواه صدق ادعاهاست."
اگر سهمیه کنکور، حق فرزندان هیئت علمی ها و خانواده ایثارگران هست، مسلما ما هم این حق رو داریم که بدونیم کدوم پزشک با سهمیه رفته دانشگاه.
جونمون رو که از سر راه نیاوردیم. اگر توی مهر نظام پزشکی و سر در مطب حضرات اجبار نشه که بنویسن "سهمیه ای" و ما این حق رو نداشته باشیم که بین پزشکی که با توانایی های فردی خودش پزشک شده و پزشکی که با رتبه 20000 پزشکی خونده انتخاب کنیم، مطمئن باشید روند رو به رشد توریست سلامت مع میشه و ایرانی های پول دار هم برای درمان به کشورهای دیگه خواهند رفت.
ببینید این رو کی گفتم!
درباره این سایت